Stary korsarz

Świat to za mało, gdy płyniesz ze mną.

Stary korsarz

Gdy szedł stary korsarz brzegiem morza
Spoglądał na fale bijące o brzeg
Przysiadł na skale, zadumał się
Bo jednym z ostatnich on jest

Przypomniał sobie gdy młodym był
Miał wszystko, otworem stał świat
Panienek bez liku i pięści jak dzwon
Teraz już tylko jest dziad

Kamraci gdzieś jego w głębinach są
On wyszedł zwycięsko z tych burd
I stryczek kata ominął też go
Lecz próżno pukać do Piotra wrót

Dziś sam jak palec bez grosza, bez szans
Nikt już nie boi się go
Zrozumiał dobrze że życie mu
Dawno skończyło się już

Więc wstał ze skały, spoglądnął w dół
Pomyślał nie dla mnie ten świat
Popatrzył w słońce, popatrzył w dal
I zniknął wśród morza fal

Translate »